Is het mogelijk om jezelf volledig voor te bereiden?

Gepubliceerd op9 april 2013

Wim heeft een baan aangenomen als pastoor in een van de plaatselijke kerken. En terwijl Wim afscheid nam van zijn oude gemeenschap en haar leden, bereidde Marjan hun vertrek voor en al het papierwerk dat komt kijken bij een verhuizing. Ik ontmoette het gelukkige echtpaar een aantal dagen geleden en popelde om te leren over hun ervaringen van het leven op deze zonnige plek.

Hun spullen waren op tijd aangekomen in de haven van Willemstad, maar konden niet langs de douane als gevolg van een nieuw computersysteem die de douane recentelijk in gebruik heeft genomen. En ondanks het feit dat geen enkel document ontbrak om hun container door te voeren, ontstond er een vertraging als gevolg van een falend computersysteem. Hier gingen ook nog eens extra kosten mee gepaard. Toen het systeem eindelijk weer werkte, moesten Wim en Marjan eerst een paar honderd euro betalen – die de douane niet zou vergoeden – alvorens de container werd vrijgegeven. Dat bedrag, moest zoals gezegd, worden terugbetaald aan het echtpaar door de werkgever van Wim; de kerk/ semi overheid. Dit bleek een behoorlijke uitdaging te zijn, want niemand kon een definitief besluit nemen en dus werden ze steeds van het kastje naar de muur gestuurd… Zo’n klein eiland, maar zo veel bureaucratie.

Wim en Marjan zijn er nu bijna 2 jaar, ze zijn nu echt “geland”. Marjan is begonnen met haar eigen bedrijf, zij coacht mensen die werken binnen de gezondheidssector. Het grappige hieraan is dat je een hoop papierwerk, tijd en inspanningen zou verwachten (de bureaucratie), maar het werd binnen no-time georganiseerd. Wim ontmoet van over de gehele wereld veel mensen, tijdens de feestdagen vinden veel toeristen hun weg naar zijn kerk (denk aan de enorme cruiseschepen die 3000 gasten vervoeren!).

Jammer genoeg kregen ze ook te maken met een duistere zijde. Slechts een paar maanden na hun aankomst werd Wim van zijn tas beroofd terwijl hij samen met Marjan in de auto zat. Hij had geluk dat zijn tas gevonden werd en de “enige” dingen die ontbraken waren contant geld, rijbewijs en mobiele telefoon. Emotioneel pijnlijk was dat hij ook de foto’s van zijn overleden ouders en zus verloor. Tegenwoordig is hij dus veel voorzichtiger. En hoewel dit natuurlijk een onaangename ervaring is waar je je nooit op kunt voorbereiden, zijn ze niet bang geworden en voelen ze zich heel gelukkig en gezegend  om te leven op het eiland; Wim kan zich niet voorstellen om terug te gaan naar Nederland. “Ik heb in 2 jaar geen jas gedragen, is dat niet geweldig?”

En zou het niet fantastisch zijn als ze tot slot een teruggave zouden ontvangen na 2 jaar voor de extra kosten die ze destijds hadden gemaakt. Als we het over bureaucratie hebben …